بازگشت
جنگ های کابل (( زرافهء قشنگ((
میم -میهن فدا میم -میهن فدا

                                           بخش  چارم  

                                                                                                   

 

در متن کتاب ((جنگهای کابل )) برخی مطالب اگرچه نغز و دلچسپ است ولی ازبس بار بار تکرار شده است ، ملال آور میشود . ازین  جمله تکرار مکرر جاسوس روسیه  بودن احمد شاه مسعود  ، اشاره بار بار به پهنا و ژرفای مصیبت  های ناشی از جنگ در میان شهرو خانه های مردم و... .

   آقای ( سید )  درهمه مواردیکه  از افسران نام میبرد  پسوند و یا پیشوند ،، فرهیخته  ،، -،، دانشباره ،، -صادق و راستکار و مانند اینها را  به آن  علاوه میکند  یعنی منسوبین اردوی آنوقت  افغانستان همه لایق ، بادانش ، صادق وراستکار و با ایمان بوده و

را ستکارانه  عمل کرده اند  . اگر اینطور بوده  ، پس کودتای ضد پلان صلح ملل متحد را کیها انجام دادند ؟ 

    واقعیت اینست كه پس از انقلاب یا خیزش یا کودتای  ثور  ۱۳۵۷ درجمله خطاهای دیگر ، رتبه های نظامی  (( به شا خی  بادشد ))  .بیاد دارم كه پیش از سال ۵۷ به رتبه آمریت 

(جگرن ،دگرمن و دگروال )رسیدن زحمت وکوشش فراوان میطلبید .واما جنرال شدن برای اکثریت قاطع افسران خواب و خیال بود بعضا  واقع میشد كه ده سال سجل مساعد اخذ میشد ولی ارتقا ( ترفیع )  داده نمیشد. قصه معروف  ( دگر خان کبیر وال )خیلی دلچسپ است . کبیر خان كه با جناب ،، سید ،، به اصطلاح وطندار بود از بس در رتبه دگروالی  باقی ماند  منسوبین اردو اورا از روی شوخی  دگر خان  کبیر وال مینامیدند ،سرانجام پس از کودتای سرطان ۱۳۵۲ آنهم به کمک کدام کودتاچی کلان ، برید  جنرال شد و رییس تفتیش اردو و در همین رتبه و مقام بمرد .  ولی مردم میهن شاهد ند  كه پس از سال ۵۷ خورد ضابطانیرا میشناسیم كه جنرال دو ستاره و حتی چار ستاره شدند  .  آقا یان سنگر و جفسر  و گلاب زوی از همین ردیف هستند .  .(( اردوی افغانستان داری سه کتگوری منسوبین ، یعنی افسران ،خورد ضابطان و سربازان بود )) خورد ضابط درمیان کته گوری خود ترفیع میکرد نه مانند افسران . این موضوع را از آن سبب توضیح نمودم تا اضرار ((غریب نوازیهای )) بیجا را كه بعضا فاجعه بار میشود ، نشان داده باشم . 

هم چنان از روی علایق و ارتباطات خاص ، بعضی  اشخا صی را  كه نه تنها لیاقت بلکه به اصطلاح  قواره و اندام افسر شدن را نداشتند رتبه های بسیار بلند داده و در مقاماتی  كه    تنها افسران مسلکی  باید کار میکردند ، نصب کردند . داکتر (طبیب ) مانوکی منگل و انجنیر(نفت و گاز ) یاسین صادقی مثال های روشن آن هستند . كه این کار نه تنها اسباب کندی و خرابی کار هارا بار میآورد بلکه بین منسوبین و مستحقین عقده و دلسردی ایجاد میکرد .

 ژرف و پهنای توطیه ضد دولت جمهوری افغانستان  در (( جنگهای کابل ))  به  نیکویی بررسی شده است ، ولی به نظر من در بعد بیرونی در پهلوی کشور های  روسیه  ،آیران  و  پاکستان, سهم  خرا بکارانه   فرانسه را نیز نباید نا دیده گرفت . فرانسه در زمان حیات مسعود کمک های مادی و معنوی به او و دارو دسته اش مبذول میداشت كه پس از مرگش این روابط ادامه داشت ودارد . آقای  ،،سید  ،، در نگارش های آینده باید درین گستره کاوش  وپژوهش های  دقیق انجام دهد .   

پیرامون نقش اشخا ص در ایجاد بحران   كه سرانجام به سقوط دولت ج . ا  انجامید ،  در (( جنگ های کابل  )) از دشمنان هوشیار بار بار یاد شده است ولی از دوستان نادان هیچ تذکری صورت نگرفته است . نقش خاینانه و جاسوسا نه جنرال مومن  ، آزاد بیگ و پهلوانان  وبعد ها جنرال دوستم ، جنرال سید حسا م الدین وجنرال خان آقا کاملا روشن است .واما نقش منفی و خطر ناک دوستان نادان و  در راس انها  مانوکی منگل كه با خیره سری  ، غرور و کبر و نخوت زمینه های تطبیق پلان دشمنان مردم وکشور مرا فراهم نمود .در(( جنگهای کابل)) کاملا مسکوت گذاشته شده است  .یاد داشت ها،  شرح رویداد ها و تبصره های نویسنده های بیطرف حکایت گر آنست كه   کنش های  مانوکی و همراهان  ،همیشه وبویژه در بحران مزار ویرانگر و تباه کن بود . واگر به گونه مثال ، دشمن پلان گسترده توطیه را ساز ماندهی کرده بود زمینه ساز  ووسیله پیاده شدن این پلان،  دوستان نادانی چون مانوکی منگل و همراهان شدند . ولی اگر با درایت وحوصله و هوشیاری عمل میشد جلو آن پلان شوم گرفته میشد ویا اقلا تا تطبیق پلان صلح ملل متحد ازان جلوگیری میشد .               

مانوکی  منگلی  را كه من میشناسم نه لیاقت و نه گنجایش کار های سترگی همچو ن رفع بحران ، قناعت دادن مخالفان و مانند اینهارا داشت ، نامبرده خلاف نوشته آقای عظیمی نه تنها همصنف شاد روان نجیبالله نبود كه همدوره ایشان هم نبود ، او از انردیف آدمهایی بود كه در لفظ مترقی ولی در عمل هنوز شدیدا  پیر و علاقه مند  اصول و اساسات حیات قبیلوی بود ، ازهمینرو در رویدادهای مزار اگر دلسوزانه ،با شکیبایی و هوشیاری بر خورد میشد ، تجرید نمودن اجنت های بیگانه گان از فریب خورده گان کاملا میسر بود ولی آقای منگل چون   با تعصب و غرور بیجا عمل نمود ، بهانه گیرنده هایرا كه شکار فریب دشمنان شده بودند به عوض کشاندن شان به جانب حاکمیت ،آنهارا بیشتر از حاکمیت فاصله داد .

   معنی تذکرات بالا چشم پوشی از ژرفا و پهنای توطیه دشمنان درونی وبیرونی و مار های آستین آنطوریکه به نیکویی در ((جنگهای کابل )) بازتاب یافته است ، نیست ، بلکه برخورد   غیر هوشیارانه ، غیر مسوولانه توام با غرور و تعصب به جای

 خنثی سازی ،  زمینه ساز پیاده شدن پلان دشمن گردیده است .

یکی از مظاهر عقب مانده گی ما همانا قضاوت های عجولانه در مورد اشخاص میباشد  . ولی قضاوت من  در مورد مانوکی  منگل ( كه  شاید  نا درست باشد ) از تجاربی كه  از  شناخت نامبرده طی سالهای طولانی دارم ، ناشی میشود . گرچه حالا بسیار دیر شده است ولی برای دقیق شدن  تا ریخ ، خالی از مفاد نیست .   هکذا قضاوت بالا  نباید دال بر تغییر عقیده من در قبال رویداد های آغاز سال ۱۳۷۱  خورشیدی تلقی شود  .  من به این عقیده هستم و خواهم بود كه  : رویداد های ویرانگر وخونبا ر یکه ازفروردین آن سال آغاز وتا امروز ادامه دارد ، نتیجه نا پختگی ،زدو بند  ها بادشمن ،سستی ایمان و عقیده به آرمانهای پاک ،معامله گری در جهت منافع شخصی ،گروهی، فامیلی ،گروپی و انتقام جویی های تیپ فیودالی و بالا خره آله دست دشمنان خارجی قرار گرفتن  مسوولان بلند پایه حزب ودولت ، میباشد .  

    جایگاه ومقام دکتور نجیب الله نزد همه مردم میهن منجمله همه گروپ های ساخته شده از بدنه اصلی ح ، د . خ .ا . ( حزب وطن )به مثابه حامی ،منادی ، و قربانی صلح وبرادری ، پر ارج و والا است . و بمثابه انسان فداکار در راه صلح و بهروزی مردم میهن نامش درج تا ریخ گردیده است .

استفاده از  نام و  فوتو های دوکتور نجیب الله ازطرف کاندید های چپ و دموکرات  منجمله کاندید  نهضت فراگیر در انتخا بات ریاست جمهوری افغانستان ،  شاهد روشن ادعای ماست .

باید بگویم كه :  هرگاه ما خواسته باشیم سخنان ما ازجانب اکثریت مردم پذیرفته شود باید عاری از قضاوت یکجانبه ، ذهنی گرایانه و حب و بغض شخصی باشد .

پیرامون نقش مثبت یا منفی اشخا ص دیگر در رویداد های سال ۷۱ و بعد ازان باید  به گونه عینی ، بدون حب و بغض شخصی بر خورد و داوری نماییم  . فراموش نشود كه در زمانه ما

 (سده بیستو یکم ) درسیاست ، دوست و دشمن  دایمی و ابدی وجود ندارد . همچنان در داوریها باید شرایط زمان و جای رویدادها  را در نظر داشته باشیم . 

در هفته آینده در فرجامین بخش این نوشته پیرامون نقش مثبت یا منفی پر سو نا ژ دیگر در رویداد های سقوط  حاکمیت دموکرات و سیکولار و به قدرت رسیدن قهقرا گرا هاوو حشی ها 

كه تا امروز  ( وبه کی معلوم كه تا به  چه  وقت ؟  )  بر شانه های خسته و نحیف مردم بلا کشیده ما سوار هستند ، به کاوش بیطرفانه  میپردازم .

                                                                                                                                     

                                                                                                                                                            تا هفته آینده


November 23rd, 2009


  برداشت و بازنویسی درونمایه این تارنما در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید.
 
بازگشت
معرفی و نقد کتب